Wie inbreekt krijgt meppen
De voordeur van de buren klemt en kan alleen maar op hardhandige wijze worden gesloten. Omdat hun huis aan dat van ons vastzit, klinkt het telkens als ze hun voordeur gebruiken alsof iemand zonder aanbellen ons huis betreedt.
Inbreker
‘Is dat een inbreker?’ vraagt zevenjarige Myrthe, als de buurvrouw net naar buiten gaat om de hond uit te laten.
‘Nee hoor schatje, dat was gewoon de voordeur van de buren,’ antwoordt mijn vrouw geruststellend. Niet dat moed inspreken nodig is. Sinds onze kleine meid op karate zit is zij van niemand bang.
‘Als het nou toch een inbreker was geweest hè,’ zegt ze. ‘Dan had ik hem wel weggejaagd hoor.’
Chuck Norris
Daar zit ze met haar pas gewassen haartjes in pyjama op de bank, maar laat je niet misleiden door het lieftallige voorkomen van ons meisje, want ze heeft de vastberadenheid van Chuck Norris en werpt zich op eenieder die niet wil luisteren en dus maar moet voelen. Met samengeknepen ogen en gebalde vuistjes deelt zij vegen uit de pan en koekjes van eigen deeg uit.
Zelfverdediging
We hebben Myrthe herhaaldelijk gezegd dat ze haar vechtsport alleen mag inzetten ter zelfverdediging, maar in haar beleving is dat nogal een breed begrip. Waag het bijvoorbeeld niet te smakken in haar buurt. Gelukkig dat onze zoon samen met haar op karate zit. Hij weet precies wat zij kan en hoe hij zich het beste tegen haar aanvallen kan verweren.
Kata’s
Mocht de inbreker zich niet laten afschrikken door de indrukwekkende kata’s van onze kinderen, dan nog is Myrthe niet bang. ‘Want papa zit op kickboksen,’ zegt ze. Het klinkt ondertussen alsof onze dochter haar moeder juist wat moed inspreekt. Ook niet zo verwonderlijk, want in ons gezin van stoere vechtsporters valt zij ietwat uit de toon met haar sport: hardlopen.
‘Maar mama, als het ons niet lukt om de inbreker weg te jagen hè, dan kun jij tenminste heel hard weglopen.’