VdBoogertvdBroen

Donderdagavond begint het sauwelen in Gilze en ik heb een kaartje! Die heb ik voor mijn verjaardag gekregen van Roos. Dat is een soort van jaarlijkse traditie geworden. Wij zijn samen jarenlang leiding geweest bij Scouting Gillesa in dezelfde tijd dat sauwelaarsduo vdBoogertvdBroen daar rondliep. We waren nog jong, amper twintig, maar vdBroen had zijn rijbewijs al. Op een zaterdagavond in april pikte het duo me op voor een autoritje dat ik nooit zal vergeten.

Zenuwachtig
Het was zaterdagavond in het weekend van Pasen en in Alphen was een jaarlijks Scoutingkamp opgezet. VdBoogertvdBroen haalden me op om daar een kijkje te gaan nemen. Meteen nadat ik instapte waarschuwde vdBoogert me dat onze chauffeur zijn rijbewijs nog niet zo heel lang had en dat hij een beetje zenuwachtig was. “Hij kan alleen goed rijden als hij tegelijkertijd bier drinkt en luistert naar knetterharde klassieke muziek.”

Lege flesjes
We vertrokken en vdBroen klokte de inhoud van een flesje naar binnen. Grappig, vond ik, want ik had heus wel door dat er water in het flesje zat. Mij hielden ze echt niet voor de gek. Met klassieke muziek kregen ze mij ook niet gek. Daar houd ik juist van. VdBoogert wees me op alle lege flesjes die op de grond lagen. “Die heeft hij al allemaal op.” “Dan vind ik het knap dat hij nog zo goed kan autorijden,” grapte ik. “Ja dat komt omdat de klassieke muziek aanstaat. Wacht, ik zet het wel even uit, zodat je kunt zien wat het verschil is.”

Buitengebied
“Misschien kun je beter even wachten totdat we in het buitengebied zitten,” zei vdBroen met zijn nimmer aflatende wijsheid. Niet veel later zoefden we het dorpsnaambordje voorbij. De muziek ging uit en meteen begon het gedonder. VdBroen slingerde naar de verkeerde kant van de weg. Op de achterbank werd ik naar de hoek van de auto gelanceerd. De lege bierflesjes rinkelden tegen elkaar. “Ik zie het niet zo goed,” zei vdBroen. Hij zette zijn groot licht aan. Honderden meter verderop werd een onschuldige fietsster verblind. “Snel,” zei hij met de hem zo kenmerkende slome stem. “Zet de klassieke muziek weer aan. Daar fietst iemand. Straks rijd ik die plat.”

Fratsen
vdBoogert zette de muziek weer aan. “En geef me nog maar een pintje,” zei vdBroen, terwijl hij zich weer keurig aan de verkeersregels hield. VdBoogert ontdopte een flesje. VdBroen verslikte zich bijna en begon half te hoesten, half te lachen. “Misschien kun je deze maar beter bewaren voor straks,” zei hij. De rest van de rit deed ik alsof ik het hele verhaal geloofde. Niks daarvan natuurlijk, maar ik was als de dood dat ze die ongein nog eens zouden uithalen. De gekke fratsen van die twee vind ik alleen hilarisch wanneer zij op het podium staan, opgesloten in een ton, terwijl ik op veilige afstand in het publiek zit te genieten… met een pilsje.