Thuiswerken anno de tijd van COVID-19

Lekker een dagje thuiswerken. Dat kan vanwege allerlei moderne technische middelen met een kantoorbaan prima. Even geen gemekker hoeven aanhoren over de slapeloze nacht van je collega wiens hond aan de diarree is. Heerlijk gebruikmaken van jouw eigen toilet (mits je in de supermarkt nog voldoende toiletrollen wist te bemachtigen). In plaats van een saaie boterham tussendoor even snel een tosti fabriceren. Aan het eind van de dag een zelfvoldaan gevoel omdat je veel meer hebt bereikt nu er niemand was om jou van je werk af te houden.

ARBO
Het klinkt zo mooi en ik heb thuiswerkdagen gehad die voldeden aan het daarnet beschreven stramien, maar nu leven we in de tijd van COVID-19 en het thuiswerken is voor mij niet langer een terloops dagje tussendoor, maar een door de overheid opgelegde verplichting. Ineens zie ik ook mindere kanten van het nieuwe werken. De stoel en tafel in de keuken zijn bijvoorbeeld lang niet zo comfortabel als mijn ARBO verantwoordde op hoogte verstelbare bureau op kantoor. En daar heb ik drie computerschermen! Vergeleken bij mijn laptopschermpje lijkt dat in retrospectief wel een bioscoop.

Kruimels
Terwijl we over onze laptops zitten gebogen, stiefelt onze zoon snotterend rond door huis. Blaffend in zijn elleboog komt hij de keuken in om een boterham te smeren. Kruimels vallen op de grond. Ik ben niet hier om alle troep achter hem op te ruimen. Ik moet werken. Dus alle puinhoop stapelt op. Op kantoor maakt de rommel me niet gek, want daar ben ik niet degene die het netjes moet houden, maar thuis begint die steeds viezer wordende keukenvloer mij danig af te leiden. Kan mijn werkgever de schoonmaakploeg niet even hierlangs sturen? Op kantoor blijft het nu toch wel schoon.

Weg Wifi
Mijn vrouw werkt ook thuis en met haar online overleg op Microsoft Teams trekt ze onze complete Wifi verbinding onderuit. Omdat ik even toch niks meer kan doen vraag ik of ze wat wil drinken. “Hallo? Wat is dat ruisende geluid op de achtergrond?” De vergadering valt stil en de wangen van mijn vrouw kleuren rood. “Sorry, dat is onze waterkoker.” ‘s Middags blijken haar collega’s nog een overleg te hebben gepland, precies tegelijkertijd met een online vergadering van mijn werkgever. Collega’s van twee verschillende bedrijven praten dwars door elkaar heen. Ik zet mijn microfoon uit. Ik heb toch niks zinnigs te melden nu ik stiekem het overleg van mijn vrouw volg.

Weekend?
Maar wat is het allerergste van thuiswerken? Dat is het moment waarop het weekend begint. Op kantoor zeg je de collega’s gedag, blij van ze verlost te zijn. Thuis zit je nu alle dagen bij het gezin op de lip. En ze gaan nergens heen, want alles is afgelast. Je zou maar al te graag de deur van kantoor achter je dichttrekken; in plaats daarvan klap je de laptop dicht en wat erachter tevoorschijn komt is dezelfde omgeving waarvan de muren al dagen op je af komen. Je hebt compleet geen gevoel van weekend, want zie hoe de vloer eruit ziet! D’r moet geboend worden. En de voorraadkast is geplunderd. En alle keren dat je heerlijk thuis naar het toilet ging moest je eigen toiletpapier gebruiken. Dus snel naar de supermarkt om nieuwe te halen. Als er nog maar rollen zijn!

Fotocredits: Darla Shevtsova