‘Ik heb hier iets,’ zeg ik.
‘Wat dan?’ vraagt de verkering.
Ik geef hem een bakje met stukjes.
‘Daar heb ik geen zin in.’
‘Maar dit is erg lekker en heel gezond.’
Hij trekt een citroensmoel.
‘Probeer nou gewoon.’
‘Ik wil het wel eten, maar dan zonder die stukjes daar.’
‘Dat is verse ananas.’
‘Ja, dat mag weg, en dat daar ook.’
‘Mango?’
‘Ja, en dat groene met die pitjes moet ook weg.’
Zucht.
‘Fruit is erg goed voor jou.’
‘Geef mij maar vlees.’
‘Nee, geen vlees, geen broccoli en geen spruiten.’
‘Geen broccoli en geen spruiten? Dat is toch ook heel gezond?’
‘Ja, maar dat vind ik niet lekker.’
Als dit een stripverhaal was, dan hing er nu een vraagteken boven zijn hoofd.
‘Ik kan het ook voor je blenden. Dan is het een smoothie.’
‘Een drabje.’
‘Ja. Dat slikt makkelijker door.’
‘Ik wil dat helemaal niet doorslikken.’
‘Dan kun je op je buikje schrijven dat ik het doorslik.’
Plof! Het wolkje met het vraagteken lost op.
‘Oh! Gaat het daarover?’
‘Ja. Van veel fruit eten wordt het zoeter.’
Hij pakt het bakje van me over en begint te eten.

‘Op!’
Demonstratief tikt hij met plastic bakje op tafel.
‘Testen?’ vraagt de verkering.
‘Hahaha! Nee.’
‘Hoezo nee?’
‘Omdat het enkele weken kan duren voordat je het verschil proeft.’
Ik aai met mijn vinger langs zijn wang.
‘Bitter hè, teleurstelling.’

Dit blog is een schaduwblog van ‘Luna is een bijtertje’ van www.maanisch.com