Paranoïde

Twee weken geleden
“Papa, waarom doen jullie de poort altijd op slot nadat wij naar school zijn?” vraagt onze jongste tijdens het avondeten. “Omdat mama en ik op zolder werken en daar horen we niet of er mensen langs achter ons huis binnen komen.”
“Ehh, Is dat niet een beetje paranoïde?”
Ik lach. Vooral vanwege dat woord. “Het komt haast nooit voor dat mensen op die manier spullen weghalen. Maar wat jaartjes terug was er een groepje mensen in Rijen actief die dat wel deed. Gewoon een huis binnengaan waarvan de achterdeur niet op slot zat. Dan heb je geen bewijs dat er ingebroken is, want er zijn geen sporen van braak. En dan krijg je ook niks vergoed door de verzekering.”
“Ik vind toch dat je een beetje paranoïde bent.”
“Dan vind je dat maar. Als jullie weg zijn gaat die poort gewoon op slot.

Vorige week
“Heb jij de bel van de voordeur gehoord?” vraag ik aan mijn vrouw. Ik zit te werken met mijn koptelefoon op en zie dat ik een bericht heb gemist. Iemand komt een slaapmat ophalen die we via Marktplaats gratis hebben aangeboden en ze zou er vijf minuten geleden al zijn. Ik besluit de slaapmat alvast bij de voordeur te zetten en hoop dat we de koper niet hebben gemist. Daarna zit ik op zolder een uur te werken met muziek op mijn ene oor en mijn andere oor op scherp voor de deurbel. Dertig minuten passeren. Ik hoor alleen de jongste thuiskomen van school. Nog wat minuten later begin ik me af te vragen of de persoon überhaupt nog wel komt. “Ik ga even naar de wc, houd jij het even in de gaten?” vraag ik aan mijn vrouw. Als ik weer terug richting zolder ga zie ik dat het slaapmatje niet langer bij de voordeur staat.
“Waar is het slaapmatje?” roep ik naar boven.
“Die is opgehaald door een mevrouw,” antwoordt de jongste.
“Hoe weet jij dat zij dat matje kwam halen?” vraag ik.
“Dat wist ik niet, maar ik deed open en die mevrouw zei dat ze voor dat matje kwam, dus ik heb ‘m meegegeven.”

Gisteren
“Papa, de poort is al een paar dagen open als we thuiskomen. Ben je nou ineens niet paranoïde meer?”
“Eigenlijk nog wel,” antwoord ik. “Maar het maakt hier toch niet uit of we de deuren op slot doen. Mensen hoeven alleen maar aan te bellen en aan jou te vragen wat ze willen hebben en dan geef jij het toch zo mee.”

Fotocredits: PhotoMIX Company via Pexels