Onze snotneus
Onze zoon mocht niet meer naar school, want hij had keelpijn en een verstopte neus. Die verkoudheidsverschijnselen had ik ook, maar enkele dagen later ging het met ons allebei weer stukken beter. Dus testen voor covid-19? Waarom zouden we? We stuurden onze zoon weer vrolijk naar school, maar dezelfde dag kwam hij als een boemerang terug. De mevrouw van de receptie kondigde zijn komst aan en ze klonk niet blij, want wij hadden ons zieke kind niet laten testen. Tja, wat doe je dan? We grepen de telefoon en belden: “Hallo GGD, doe ons maar twee stuks corona-test.”
Ik wilde er twee, want als mijn zoon covid-19 had, dan had ik het ook. En als ik mijn zoon zoiets laat ondergaan, dan moet ik zelf ook. Bovendien snotterde ik nog wat na en lichte verkoudheidsverschijnselen kunnen wijzen op corona. Maar een snotneus kan evengoed komen door: allergieën, zoals hooikoorts, niet allergische prikkels, langdurig gebruik van neusdruppels, bijwerking van medicijnen, hormonale veranderingen, ouderdom, poliepen, een scheef neusschot, zo’n negenennegentig virussen die niet covid-19 zijn en… een verslaving aan cocaïne.
Op vrijdagmiddag reden we naar de teststraat op het parkeerterrein achter de GGD. Er stonden vier auto’s voor ons. Er waren twee tenten en zodra er een vrij was mocht ik verder. In de tent kwam een man in beschermende kledij met twee staafjes naar onze auto. Mijn zoon ging eerst. Ik keek achterom, maar de man zei streng: “Niet kijken, anders durft u niet meer.” Ik keek weg, maar de geluiden die achterin de auto klonken, maakten de ervaring er niet veel beter op: mijn zoon kokhalsde alsof hij met zijn hoofd boven een toiletpot de gevolgen van zijn allereerste comazuipfeest onderging.
Na het toetakelen van mijn zoon, zei de man: “Zo, nu is het uw beurt.” Daar ging het eerste staafje vol mijn strot in. Het stompje knuffelde innig met mijn rechter keelamandel en na een rondleiding rondom mijn huig kreeg ook de linkse een kroelbeurt. Het tweede deel van de excursie was een bezoek van een lange spriet aan mijn neusholte. Het voelde alsof ik een boeket grashalmen met plukjes zaad in mijn neus gefrot kreeg. Het boeket werd even linksom gedraaid, daarna rechtsom. Allemaal compleet nieuwe sensaties voor mij.
Daarna brak een spannende tijd aan, want was het corona? Of waren het toch hormonale veranderingen? Onze zoon is immers puber. Het kan ook heel goed een mankement aan het neusschot zijn. Ik heb mijn overgrootmoeder de Belse Fien op foto’s gezien en genetisch is haar afschrikwekkende neus altijd in onze familie blijven rondwaren. Wat je echt mankeert zegt de corona-test helaas niet. Je hoort alleen of je corona hebt. In ons geval dus niet. We zouden opgelucht moeten zijn, maar als je daarna je kind weer superblij en energiek naar school ziet fietsen blijft het aan je knagen… Wat als het dan toch de cocaïne is?
Fotocredits: cottonbro (via Pexels)