Nieuwjaarsstress

Nieuwjaarsstress vuurwerk sterretje

Als kind kreeg ik het altijd doodsbenauwd van dat oud en nieuw. Wat gingen we bekijken op televisie? Waren er wel genoeg oliebollen? Mocht ik lang genoeg opblijven na middernacht om al het vuurwerk te kunnen zien? Elke vijf minuten keek ik naar de klok om te controleren hoelang het aftellen nog ging duren en de laatste vijf minuten waren een ware hel: stijf van de stress. En ook geen idee hebben waarom, en dat maakte het nog eens extra erg. Als ik klaarstond voor het aftellen en handjes schudden flikte mijn vader het steevast om dan nog op z’n gemak te gaan plassen. Dan werd ik woest: “Maar het is bijna nieuwjaar!” En dan antwoordde hij: “Precies, daarom is het toilet nu vrij.”

Koud vuurwerk
Luttele momenten later schoten de vuurpijlen de lucht in! Snel handjes schudden, zoenen en dan rap naar boven om veilig achter het raam van de slaapkamer naar het vuurwerk te kijken? Weer stress, want welke kamer, voor of achter? En dan heen en weer door het huis rennen omdat het aan de andere kant toch telkens mooier was. Zelf stak ik niks af. Dat mocht niet. Die ene keer toen ik in de keuken heel feestelijk een sterretje afstak was het helemaal misgegaan. “Dat is koud vuurwerk,” zei mijn vader. “Dat kun je wel zeggen,” zei mijn moeder, “maar er zit nu wel een gat in het zeil.”

Sydney
Het is nu jaren later, maar nog steeds krijg ik stress van oud en nieuw. Al die knallen de hele dag door. Zielige beestjes die zenuwachtig rond je benen draaien. Kinderen die lopen te stuiteren. En dat alleen omdat het ons met z’n allen is gelukt om weer een rondje rondom de zon te draaien. Ook apart: het is niet eens overal ter wereld tegelijkertijd. ‘s Middags kon je al live op Youtube zien hoe het 2020 werd in Sydney. Op het strand stonden mensen in hun zomerkleding te wachten op het vuurwerk. Ik keek gespannen naar het klokje onderin de hoek van het scherm. Nog vijf minuten wachten. Kreeg ik gewoon stress van het wachten op nieuwjaar in Australië!

Aftellen
Ik heb de video maar uitgezet, want na Sydney zouden Pyongjiang, Peking, Dubai en nog een stel wereldsteden volgen. Vierentwintig uur nieuwjaarsstress zag ik dus echt niet zitten. Ik was er klaar mee en besloot mijn goede voornemen voor 2020 vervroegd in te laten gaan: mindfulness. Ik ging me er geen drol meer van aantrekken. En dat lukte heel aardig, totdat het vijf minuten voor middernacht was. Onze kinderen en die van vrienden waarbij we de jaarwisseling vierden kwamen de kamer ingestormd. “We gaan aftellen!” Ik voelde de spanning weer opkomen en stond op. “Papa, wat ga je doen?” vroeg de jongste, terwijl ik heel zen de kamer uit stiefelde. “Ik denk dat ik eens lekker op m’n gemak ga plassen,” zei ik. “Het toilet is nu toch vrij.”

Fotocredits: freestocks.org via Pexels

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.