De Pietenspeurtocht

Sinterklaas is een feest van warme jeugdherinneringen. Onze kinderen zijn nu pubers en het is mooi om te horen dat ze al vol nostalgie terugdenken aan die tijd. Er is een specifiek Sinterklaasjaar dat ze zich nog heel goed herinneren. Dat jaar lagen de jutezakken met pakjes niet bovenop de schoorsteen hoog boven ons huis. Ze lagen ook niet bij de open haard. Ze waren verstopt en de Pieten hadden een speurtocht gemaakt.

Het dak op
In een zak vonden de kinderen een papiertje met een aanwijzing. Achter ons huis is een aanbouw met een plat dak en de jongste wilde daar al jaren bovenop klimmen. Dat wisten de Pieten, dus nadat de kinderen naar de schuur waren gestuurd om daar een trap te halen, vonden ze een briefje waarop stond dat ze als echte Pieten over het dak mochten lopen. Dat vonden ze geweldig. Via het raam van de Legokamer klommen ze naar binnen.

Speelparadijs
Die Legokamer was destijds het speelparadijs van onze verwende kinderen. De vloer was bedekt met Lego en ik had er al geen maanden meer een stap binnen durven zetten omdat het behoorlijk pijn doet wanneer je op een Legosteentje stapt. In dat hol moest dringend gestofzuigd worden, maar als ik de kinderen vroeg wanneer ze de kamer gingen opruimen, antwoordden ze steevast: “Dat doen we volgende week wel.”

Speelgoedravage
Dat wisten de Pieten ook en op een briefje lazen de kindjes dat de volgende aanwijzing van de speurtocht verstopt lag in de grote hoeveelheid Legozooi. Ze konden niet anders dan de complete speelgoedravage opruimen op Pakjesavond. En dat duurde wel een tijdje. Zo’n halfuur geloof ik. Ik weet het niet zeker, want ik zat ondertussen beneden gevulde speculaas te eten. Ergens onderop een Legobouwplaat zat een papiertje geplakt met daarop de hint waar de volgende aanwijzing kon worden gevonden: in de kast met de stofzuiger (en of ze dan ook meteen de Legokamer even wilden stofzuigen).

“Dat was eigenlijk best wel gemeen,” mopperen de kinderen als ze nu terugdenken aan die avond. Maar toch is het een mooie herinnering. In ieder geval voor mij.

Fotocredits: Ylanite Koppens via Pexels