Avondje NAC

Twaalf jaar geleden ging ik voor het laatst naar het Rath Verlegh stadion in Breda voor een avondje NAC. Het was seizoen 1998-1999, de tijd waarin ik mijn huidige vrouw ontmoette. Dat jaar degradeerde NAC. Ik bracht de club blijkbaar ongeluk en dat vond ik een goede reden om nooit meer te gaan. Het werkte: het daarop volgende jaar werd de ploeg eerste in de eerste divisie en kwam NAC weer terug.

Voetbal is niet mijn ding. Anderhalf uur een bal kriskras over een grasveld volgen vind ik saai. Marc vroeg me afgelopen vrijdag op het schoolplein of ik een avondje mee naar het voetbal ging en aangezien Marc en ik het altijd gezellig hebben met elkaar, besloot ik toch weer eens mee te gaan. Die avond zat ik dus kou te lijden op de B-side, waar de wind de sneeuw tot ver onder de overkapping joeg. Gelukkig won NAC.

De mooiste momenten van de wedstrijd waren voor mij niet de twee doelpunten van de club uit Breda, maar hetgeen er rondom het spel plaatsvond. Zo was er een team van sneeuwschuivers: mannen die de kunstgrasmatten waarop de fotografen mochten zitten schoonveegden, en die in de pauze zorgden dat alle veldlijnen weer vrij van sneeuw waren. Ze veegden elke tien minuten opnieuw, ondanks al dat werk kwamen er helemaal geen fotografen.

Zodra er werd gescoord verscheen er een vlag met de tussenstand. Blijkbaar heeft een fan een hele verzameling vlaggen gemaakt en daarmee loopt hij na een treffer een rondje om het veld. Vanaf waar hij loopt kun je het spel niet meer volgen, dus ziet hij minstens een kwartier geen bal. Je moet er iets voor over hebben. En wat als er opnieuw een bal in een doel verdwijnt? Dat moet hij dan horen vanuit het publiek om vervolgens als de bliksem een nieuwe vlag te gaan halen.

Het mooiste vond ik de a-ritmische man die na afloop de vlaggen van het veld af moest halen. De op leeftijd zijnde man keek star vooruit en niet naar het publiek, maar zo nu en dan tilde hij met twee korte stoten de gevlagde stokken in de lucht en dan klonk er gejoel vanuit de B-side. Ach, of dat nou echt zo bijzonder was weet ik niet. Het kan goed zijn dat ik dat moment verkoos als mooiste van de avond omdat ik weer op weg was naar huis, naar een lekker warm bad.

Een reactie

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.